Маҳз ба шарофати Конститутсия рукнҳои давлатдорӣ, низоми ҳуқуқии мамлакат, волоияти қонуну тартиботи ҳуқуқӣ пойдор гардида, давлати мо ба роҳи рушди устувор қадамҳои боэътимод гузошт.
ЭМОМАЛӢ РАҲМОН
Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон мақоми олии ҳуқуқӣ дорад. Он ифодаи волоияти қонун ба ҳисоб меравад, зеро дар он принсипҳо ва меъёрҳои асосии танзимкунандаи фаъолияти ниҳодҳои давлатӣ ва ҳифзи ҳуқуқҳои шаҳрвандон муқаррар карда шудаанд. Барои Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки бар бунёди таҳкими ниҳодҳои демократӣ ва таъмину таҳкими волоияти қонун кушишҳо анҷом дода истодааст, Конститутсияи замони истиқлолият, ки соли 1994 бо тарафдории халқи он қабул гардидааст, аҳаммияти хоса дорад. Он на танҳо ҳуқуқу озодиҳои асосии инсон ва шаҳрвандонро таъмин ва ҳифз мекунад, балки ҳамчун асоси ташаккули низоми сиёсиву ҳуқуқӣ, ки ба рушди устувори давлати муосири Тоҷикистон дар қолаби давлати ҳуқуқӣ мусоидат мекунад, эътироф мегардад.
Пас аз ба даст овардани истиқлолият дар соли 1991 Тоҷикистон ба зарурати таҳияи низоми нави ҳуқуқӣ, ки қодир ба таҳкими истиқлолият ва принсипҳои демократии низоми давлатдорӣ мегардид, ниёз пайдо намуд. Қадами муҳим дар роҳи бунёди давлати соҳибистиқлоли ҳуқуқбунёд моҳи сентябри соли 1991 қабули Изҳорот дар бораи истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон буд, ки асоси ташаккули сохтори нави давлатӣ ва танзими ҳуқуқӣ гардид. Дар он майлу хоҳиши мардуми тоҷик ба озодӣ ва худидоракунӣ, бунёди давлати ҳуқуқбунёди Тоҷикистон таъкид гардида буд.
Қадами дигар дар ташаккули конститутсионализми Тоҷикистон қабули худи Конститутсияи муваффақ ва соҳибистиқлоли он буд, ки ба эъмори давлати ҳуқуқӣ асос гузошт. Дар он принсипҳои асосии ташаккули давлати ҳуқуқӣ, аз ҷумла волоияти қонун, ҳифзи ҳуқуқу озодиҳои инсон, таҷзияи ҳокимият ва идоракунии демократӣ муқаррар карда шуданд. Конститутсия ҳуқуқ ва озодиҳои шаҳрвандонро эълон намуда, ниҳодҳои давлатӣ ва ваколатҳои онҳоро муайян кардааст. Ин ҳуҷҷат рамзи муҳимми марҳалаи нави ҳаёти рушдёфта ва мустақили сиёсиву ҳуқуқии давлати навини Тоҷикистон гардид, ки дар роҳи демократикунонӣ ва навсозӣ мубориза мебарад.
Дар баҳодиҳиҳои рейтингии санадҳои меъёриву ҳуқуқӣ, аз ҷумла конститутсияҳо Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон баҳои баланд гирифта, яке аз санадҳои олии кишварҳост, ки ба муқаррарот ва принсипҳои бунёдии ҷомеаи демокративу давлати ҳукуқӣ асос ёфтааст. Муқаррароти дебочавии Конститутсияи Тоҷикистон «…озодӣ ва ҳуқуқи шахсро муқаддас шумурда…», «…бунёди ҷомеаи адолатпарварро вазифаи худ қарор дода…» аст, ки яке аз принсипҳои муҳимми давлати ҳуқуқӣ мебошад.
Муқаррароти Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон бар асоси даҳ боб ва сад модда, ки онҳо ифодакунандаи принсипҳои ҳуқуқии сохтори давлатдории Тоҷикистон, ҳуқуқ ва озодиҳои асосии инсон ва шаҳрвандон, масъулият ва вазифаҳои онҳо, ташаккули мақомоти асосии ҳокимияти давлатӣ ҳамчун ҳокимияти ҳалқӣ, инъикоси муқаррароти ҳуқуқие, ки ба шаклгирӣ, ташаккул ва инкишофи ҳокимияти намояндагии давлатӣ, муқаррароти марбут ба ҳокимияти судӣ ва адолати судиро дар бар мегирад, ба ҳисоб меравад.
Чунонки Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар яке аз суханрониҳо иброз доштанд: «Бо қабули Конститутсия майлу иродаи халқи Тоҷикистон оид ба эъмори давлати демокративу ҳуқуқбунёд ва дунявию иҷтимоӣ, ки дар бобати интихоби сарнавишти минбаъдаи кишвар имтиҳони ҷиддие буд, муайян гардид».
Конститутсияи Тоҷикистон асоси бунёди давлати ҳуқуқбунёд, таъмини волоияти қонун, ҳифзи ҳуқуқу озодиҳои шаҳрвандон ва фаъолияти пурсамари ниҳодҳои судӣ ва адлияи давлатӣ мебошад. Ин унсурҳо бо ҳам алоқаманданд ва барои ҷомеаи устувор, одилона ва демократии Тоҷикистон шароит фароҳам меоранд, ки дар он ҳуқуқи шаҳрвандон ҳифз ва мақомоти давлатӣ дар доираи қонун фаъолият мекунад.
